De wil voor samen beslissen is sterk aanwezig, maar toch blijkt het moeilijk van de grond te komen. Hoe kan dit? Ellen Driever, Isala-arts en UMCG-promovenda, deed hier onderzoek naar in samenwerking met ruim 400 medisch specialisten en arts-assistenten. Het onderzoek toont aan dat zorgverleners zeker de intentie hebben om samen te beslissen, maar in een gesprek dit minder doen dan ze denken. De patiënt wordt vaak meegenomen in de verschillende behandelopties met bijbehorende voor- en nadelen en een uiteindelijk advies van de zorgverlener. Toch geven patiënten aan dat ze graag nog meer betrokken worden bij de besluitvorming.
Er kunnen dus nog mooie stappen gezet worden. Kansen liggen vooral in het bespreken van de wensen en voorkeuren van de patiënt. Om dit goed te kunnen doen is het van belang dat zorgverleners eerder in het gesprek met patiënt expliciet aangeven dat zij samen gaan werken om zo tot de best passende behandeling te komen.
Het onderzoek laat zien dat een leertraject voor artsen in samen beslissen, zich moet richten op bewustwording en training. Bewustwording van het verschil tussen huidige gespreksvoering en de kansen die er nog liggen op het gebied van samen beslissen. En training om de vaardigheden te verbeteren.
Met onze training Samen Beslissen in (lastige) praktijksituaties sluiten wij ons hierbij aan. Complexe praktijksituaties en verdiepende gespreksvaardigheden worden geoefend in gesprekken met ervaren trainingsacteurs. Hierbij is speciale aandacht voor het omgaan met eigen onbewuste voorkeuren, aannames en interpretaties in gesprekken met patiënten en cliënten.